NIEDENTHAL

Wystawa wybitnego fotografa Chrisa Niedenthala, podsumowującą 50 lat jego działalności jako fotoreportera. Ekspozycja „NIEDENTHAL” zaprezentuje ponad 200 zdjęć z liczącego setki tysięcy zdjęć archiwum autora, zarówno tych mniej znanych, jak i te ikoniczne, bez których nie da się opowiedzieć o tym fotografie legendzie.

Po otwarciu wystawy odbył się koncert w wykonaniu zespołu „Sir Hardly Nobody”:

Andrzej Werno – gitara elektryczna, elektroakustyczna i główny wokal
Andrzej Narozanski – gitara basowa i wokal
Chris Niedenthal – perkusja

Swój pierwszy aparat dostał od rodziców, gdy miał 11 lat jako prezent za dobrze zdany egzamin. Dzięki dwóm wujkom, których odwiedzał w czasie wakacji w Polsce, rozwinął pasje fotografii. W wieku 23 lat przyjechał na kilka miesięcy do Polski i został tu na stałe. Pracował jako fotoreporter prasowy, początkowo był wolnym strzelcem i dokumentował Polskę Gierka. W 1978 roku rozpoczął blisko pięcioletnią współprace z „Newsweekiem”.

W 1978 roku, tuz po wyborze Karola Wojtyły na papieża, Chris Niedenthal był pierwszym fotoreporterem, który zrealizował reportaż w jego rodzinnym mieście, Wadowicach. W kolejnym roku, podczas pielgrzymki papieża do ojczyzny, wykonał zdjęcie, które trafiło na okładkę „Newsweeka”. Niedenthal był także – wraz z angielskim dziennikarzem, Michaelem Dobbsem – pierwszym zagranicznym fotoreporterem wpuszczonym do Stoczni Gdanskiej podczas strajku w 1980 roku. 14 grudnia 1981, w drugim dniu stanu wojennego, zrobił jedno ze swoich najsłynniejszych zdjęć: wóz opancerzony SKOT na tle kina Moskwa z banerem reklamującym film „Czas Apokalipsy”. W 1984 roku „Newsweek” po raz pierwszy wysłał Niedenthala poza Polskę: fotografował w Budapeszcie, Pradze i Moskwie. Od stycznia 1985 został fotoreporterem „Time” na Europe Wschodnia. 11 sierpnia 1986 ukazał się numer „Time” ze zdjęciem Jánosa Kádára na okładce, za które Chris Niedenthal otrzymał World Press Photo w kategorii „People in the News”. W następnym roku z cała rodzina przeprowadził się na ponad sześć  lat do Wiednia, w którym mieściło się biuro „Time” na Europe Wschodnia. Ponownie do Polski wrócił w 1993 roku.

W kolejnych latach był autorem kilku bardzo ważnych społecznie projektów ekspozycyjnych: „Tabu. Portrety nieportretowanych” i „PracujeMy” – o dzieciach i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualna. W 2001 roku wspólnie z Tadeuszem Rolke zrealizowali wystawę „Sąsiadka” (o relacjach polsko-żydowskich i tolerancji wobec „obcych”), która została pokazana w Zachęcie. W lutym 2008 zaprezentował wystawę „Listy do syna” – portrety matek i ich dzieci z zespołem Downa.

Po 2015 roku wrócił do fotoreportażu. Jak mówił:
“Ten zawód to jest w pewnym sensie misja. Skoro tyle fotografowałem tej naszej historii, przez lata, to uważam, ze nie mogę przestać,
muszę udokumentować ten stan, w który popadliśmy teraz.W dawnej Polsce robiłem to dla bardzo ważnych pism światowych, teraz robię to dla siebie.”